The Sounding Burrows' Artikelen

Wie of wat zijn
The Sounding Burrows?

Contact

Als je graag iets voor me mee wilt nemen: hoeft niet, maar wil je het echt, dan is dat natuurlijk heel leuk!
Alleen ...
Ik houd niet van chocola, ik drink geen wijn of andere alcoholische dranken en ik ben allergisch voor bloemen (ik heb niet eens een vaas in huis!).
Waar je me wel erg blij mee maakt, is onderstaande.
Alvast bedankt!

29 juni 2013

Jippie!

Drie dagen voor ze uitgerekend was, op 26 juni, heeft Malice het leven geschonken aan 5 prachtige pups! Het duurde even voor ik de puf had het allemaal op te gaan schrijven, want eerlijk is eerlijk - het werpen gaat me niet in de koude kleren zitten en daarnaast heb ik nog de pups van Hazle om voor te zorgen en natuurlijk de volwassen hondjes.
Maar dit keer in ieder geval geen allergische reactie en alleen maar goed nieuws!
Echt alleen maar goed nieuws. Als het zo altijd kon zijn, daar zou ik voor tekenen hoor!
In de nacht van 25 op 26 juni was Malice wat onrustig en moest vaak uit. Ik had nét daarvoor, op 25 juni röntgenfoto's laten maken en kon mijn ogen niet geloven!

Het werkt het beste door schedeltjes te tellen.

Ja echt het zijn er vijf!

Ik had in het begin zo mijn twijfels of Malice überhaupt wel had opgenomen, want echt veel dikker werd ze niet. En toen ik dacht dat ze dan wel had opgenomen, ging ik ervan uit dat het geen groot nest kon zijn. Je zag immers nauwelijks iets aan haar. Dus toen op de röntgenfoto 5 schedeltjes zichtbaar werden was ik met stomheid geslagen. ... en was ik bezorgd dat die wellicht dan erg klein zouden zijn bij de geboorte. Maar ik maakte me zorgen om niets.

Na een wat doorwaakte nacht met steeds opstaan om Malice te laten plassen, ging ze de volgende ochtend naast me liggen bij mijn bureau en was duidelijk ongemakkelijk. Ik had nog plannen om de honden uit te laten e.d., want meestal als ze ongemakkelijk worden moet er eerst ontsluiting komen en dat kan een flink aantal uur duren. Terugkijkend denk ik dat ze die fase al in de nacht heeft doorgemaakt.
Want al vlot verscheen een eerste pup! In stuitligging, helemaal compleet nog in het vlies met de placenta eraan als een compleet pakketje. Hij floepte er zo uit, zonder dat Malice is ingescheurd of zelfs maar een teken van pijn gaf. In tegenstelling tot de meeste fokkers haal ik graag zelf de vliezen weg (ook al kan de teef dat prima zelf) en navel ik de pup af, want ik heb in het verleden wel meegemaakt dat de teef per ongeluk de pup wat te kort afnavelt en dan verlies je een paar uur later de pup alsnog.
Bovendien is juist de geboorte het moment waar ik een glimp van het karakter mee kan krijgen en vervolgens moet ik ruim twee weken wachten voor je persoonlijkheidjes tevoorschijn ziet komen, dus daar wil ik met mijn neus bovenop zitten.
Een prachtig zwart kereltje met een ietsiepietsie wit aan de kin en op de hals. 226 gram. Ongelooflijk! Dat is exact hetzelfde geboortegewicht als de eerste pup van Hazle. Een levendig, doelbewust manneske, wat gelijk op zoek gaat naar een tepel. Geen gepiep, geen onrust.
En zo is het niet alleen bij de pup, maar ook bij Malice. In het boekje van Naaktgeboren "De Geboorte Bij De Hond" (een aanrader als je een nestje wilt fokken) beschrijft hij de geboorte zoals die vaak verloopt bij wilde hondachtigen als de vos of jakhals. Daar blijft de moeder tijdens het werpen heel rustig en blijft er vaak ook bij liggen. Het lijkt wel of hij over Malice schrijft!
Ze blijft voor de tweede en volgende pups er zelfs bij liggen en de pups glijden min of meer verpakt in het vlies met het vruchtwater er nog in (dat maakt het altijd makkelijker) zo uit de moeder. En het zijn geen kleine pups. Het gewicht is vergelijkbaar met de puppen van Hazle en ook de kleinste scheelt zelfs maar heel weinig met de kleinste van Hazle! Nummer twee is een zwart teefje van 212 gram in kopligging.
Net als de eerste pup is ze levendig en gaat ze gelijk op zoek naar een tepel. Malice weet het voor elkaar te krijgen dat de geboren pups zelfs schoon en droog blijven terwijl de nieuwe pups arriveren en ze blijven zelfs ongestoord doordrinken aan de tepel!!!
Toegegeven, ze heeft het ook makkelijk omdat ik haar help en de vliezen verwijder en afnavel en dan de placenta en het vlies in een keer als een heel pakketje weggooi. Maar Malice laat dat ook toe. Veel teven staan op of raken in de stress als je breeduit de pup wegpakt en op je gemak op je schoot op een stapeltje keukenpapier de pup onder handen gaat nemen. Maar Malice niet. Ze snapt vanaf de allereerste seconde wat er gebeurt en wat puppen zijn en hoe ze daar mee om moet gaan. Maar ze heeft ook volledig vertrouwen in mij. Ik heb echt het gevoel dat deze mate van vertrouwen komt doordat ik Malice heb opgevoed volgens mijn superpuptrainingmethode. Ze is ongelooflijk stressbestendig en dit helpt haar. Het helpt haar bij het werpen, bij het omgaan met de pups, bij het vertrouwen op mij en ze maakt zich ook totaal niet druk om de andere honden in huis. Ashop heeft tijdens het hele gebeuren naast me liggen slapen (die is bijna altijd vrij en ook nu dus). De anderen had ik in sneltreinvaart in benches gepropt toen ik de vruchtblaas van de eerste pup zag verschijnen, want je weet nooit 100% zeker hoe ze gaan reageren en ook als ze onderling zouden gaan spelen of ergens fel voor aan gaan slaan, is dat gewoon te onhandig als ik mijn handen vol heb aan Malice. Maar Malice koos als haar plekje een grote bench midden tussen iedereen in. Henbane lag aan haar ene kant, Chess aan de andere. En kort na de geboorte heb ik Scott zo snel mogelijk even buiten een plas laten plegen want die bleek nodig te moeten en hij mocht vervolgens bij Malice zo komen kijken. En trots dat hij was! Het zijn niet echt zijn puppen (Malice is namelijk zijn zusje), maar ik noem hem altijd pappa Scott, want alle puppen in dit huis zijn voor hem zijn puppen.

Nummer één en twee zijn er al.

Enfin, terug naar de puppen. Nummer drie was een zwart reutje zonder wit. Ik was nog maar halverwege het verwijderen van de vliezen, toen hij al mijn vingers probeerde te pakken. Eenmaal schoon, hield ik hem voor mijn gezicht en meneer zag zijn kans en greep mijn neuspuntje en begon er hard op te zuigen. Wat een kracht in zo'n klein manneske! Net als de eerste 226 gram en gauw bij mamma gezet waar hij zich een weg baande tussen de twee andere puppen door naar een dikke tepel. Al gauw smakte hij in zijn uppie even hard als de twee andere bij elkaar. En dat waren toch ook flinke zuigertjes!

En nu zijn het er al vier!

Een wee en nummer vijf komt eraan.

Nummer 4 is de enige met een ander kleurtje - een grizzle teefje en de kleinste van het nest met 186 gram. Net zo makkelijk geboren als de anderen en even levendig. En een uurtje later verschijnt de laatste van het nest. Een zwart reutje met een wit streepje op de borst van 212 gram. Schoonmaken en aanleggen verloopt weer ideaal en ook deze pup is weer stil en levendig.

Alles schoon en droog en veilig in de werpkist in de slaapkamer.

Ik ga opruimen en verplaats Malice met puppen en al naar de slaapkamer. In allerijl heb ik de werpkist bij Hazle weggestolen. Die heeft Malice nu nodig en de puppen van Hazle zijn een dag of twee eerder dan dat ik van plan was verkast naar de puppysofa. Tot mijn verbazing zijn ze daar al best klaar voor. Ook een donutbedje werkt al prima en ze hobbelen onvervaard over de rand om het beste plekje te veroveren.

Het verschil tussen de rotzooi van Hazle en die van Malice is opvallend. Bij Hazle braken de placenta's en is er waarschijnlijk ook een groot deel van in de baarmoeder achter gebleven. Zij vloeide dus nog lang en alles werd steeds vies. Maar bij Malice zijn de placenta's er allemaal ongeschonden uit gekomen en zij vloeit daardoor nauwelijks. Alleen als ze gaat plassen komt er nog wat taai wit slijm mee, maar dat is een kwestie van haar opwachten met een stukje toiletpapier voor ze binnen komt.
Net als Hazle is Malice een fantastische moeder en echt gek op haar kroost. Dat neemt niet weg dat ze wel graag mee gaat voor een wandeling. Die krijgt ze ook, alleen houd ik het nu nog kort. Haar lichaam moet nog even herstellen en ik wil ook niet dat de puppen te lang alleen zijn. Hazle gaat trouwens ook graag mee voor een wandeling en die mag ook al weer mee naast de fiets. Inmiddels gaat ze ongeveer de helft mee van de normale ronde. Ik merk dat ze halverwege zachter gaat lopen en in plaats van de ronde af te maken keren we dan om. In volle vaart rent ze dan naar huis en thuis moet het kroost eerst zorgvuldig afgesnuffeld worden. Vervolgens gaat ze er behaaglijk bij liggen en kan ik de andere hondjes gaan uitlaten.

Wil je The Sounding Burrows steunen of heb je baat bij wat ik schrijf? Een donatie wordt altijd erg op prijs gesteld!